یه روز عشق گریش گرفته بود بلند و بی ریا داد زد:

من عشقم رو میخوام دلم تنگه براش

عقل فریاد زد:

هی شلوغش نکن اول ببین ارزشش رو داره؟

دل به عقل گفت راحتش بذار

بذار بهش ثابت کنه چقدر دوسش داره

یه دفعه یه صدایی از دور اومد

منطق گفت:

دوسش داشته باش اما نذار بفهمه چون اگه بفهمه

دلش میخواد لهت کنه...

سلام مهربونم! حالت خوبه

راستی یادم رفت تو همیشه حالت خوبه احتیاجی به سوال کردن نیست هرجا هستی خیالت هم راحته

هیچوقت نخواستی بفهمی یکی هنوزم دیوونته و منتظر واسه شنیدن حرفات حرفایی که یه روز بهم

میزدی! مطمئنم یکی دیگرو داری که باهاش حرف بزنی، یادش بخیر قبلا من بودم که به دردو دلات با

حوصله گوش میکردم ولی حالا زیاد واسم مهم نیست اصل حرفم اینه که تو بی وفایی!

نمیخوام چیزی بدونم از تو گله و شکایت ندارم اما از خودم و دلم خیلی شکایت دارم چون نتونستم

پیش خودم نگهت دارم تا برسم به مرزی بی نهایت...

وقتی بهت فکر میکنم ناخودآگاه فکرم میره سراغ لیلی و مجنون  راست میگن آدم هرچیزی رو که

آسون بدست بیاره آسون هم از دستش میده....

یه شب زیر بارون به خودم قول دادم که دیگه هرگز تو جاده عشق پا نذارم!

ما همچین قراری با هم نذاشته بودیم که با حرفا و رفتارامون واسه هم خاطره بد بسازیم ازت سوال کردم

چند وقته همدیگرو ندیدیم؟ تو سکوت کردی یادت نبود،گفتی نمیدونم....

یادته اشک تو چشام جمع شد؟!؟!

ما همه ی آدما همینطوری هستیم اول عشقمون تند میریم و فقط خودمون رو میبینیم ولی وسط

کار گیر میکنیم

شاید دلیل شکستن قلب هامون همینه و شاید من که

عاشق شدم گناه باشه و گناه کرده باشم....

 براستی چه سخت است خندان نگه داشتن لبها در زمان گریستن قلبها

و

تظاهر به خوشحالی در اوج غمگینی و چه دشوار و طاغت فرساست گذراندن

روزهای تنهائی و بی یاوری در حالی که وانمود میکنی هیچ چیز برایت مهم نیست

اما چه شیرین است

در خاموشی و تنهائی به حال خود گریستن.....